اتصال الکترود گرافیتی باید نسبت به بدنه الکترود برتری داشته باشد، بنابراین، اتصال نسبت به الکترود دارای ضریب انبساط حرارتی کمتر و ضریب انبساط حرارتی بالاتری است.
اتصال محکم یا شل بین کانکتور و سوراخ پیچ الکترود تحت تأثیر تفاوت انبساط حرارتی بین کانکتور و الکترود است. اگر ضریب انبساط حرارتی محوری اتصال از ضریب انبساط حرارتی الکترود بیشتر شود، اتصال شل یا شل می شود. اگر ضریب انبساط حرارتی مشترک نصف النهار بسیار بیشتر از ضریب انبساط حرارتی سوراخ پیچ الکترود باشد، سوراخ پیچ الکترود تحت فشار انبساط قرار خواهد گرفت. انبساط حرارتی متفاوت اتصال و سوراخ های الکترود تحت تأثیر توزیع دمای ذاتی (CTE) و مقطع دو ماده گرافیت است و این گرادیان دما تابعی از درجه سفتی است. اگر مقاومت تماس رابط در ابتدا بالا باشد، این به دلیل سطح تماس با پودر آهک (گرد و غبار)، آسیب انتهایی، اتصال بد یا به دلیل نقص پردازش است که باعث می شود اتصال جریان بیشتری داشته باشد و منجر به گرم شدن بیش از حد می شود. در اتصال، فشار رابط در اتصال به فشار اصطکاکی بین دو جزء بستگی دارد، اما ضریب انبساط حرارتی نیز عاملی است که نباید دست کم گرفت.
در استفاده عملی، دمای اتصال همیشه بالاتر از دمای الکترود در همان موقعیت افقی است. با افزایش دما، هم الکترود و هم اتصال انبساط خطی ایجاد می کنند. اینکه الکترود و اتصال با هم مطابقت دارند یا نه اغلب به این بستگی دارد که آیا ضریب انبساط حرارتی اتصال الکترود مطابقت دارد یا خیر.
اگرچه هیچ چیز کاملی در دنیا وجود ندارد، اما شرکت کربن هکسی تمام تلاش خود را می کند که در هنگام تولید اتصالات الکترود گرافیتی عوامل مختلفی را در نظر بگیرد تا تا حد امکان به کمال برسد و کیفیت محصول را تا حد ممکن بهبود بخشد.
زمان ارسال: آوریل 26-2021