مصرف الکترودهای گرافیتی عمدتاً به کیفیت خود الکترودها و همچنین به عملیات و فرآیند فولادسازی مربوط می شود (مانند چگالی جریان از طریق الکترودها، فولاد ذوب، کیفیت فولاد قراضه و مدت زمان اکسیژن بلوک). اصطکاک و غیره).
(1) قسمت بالایی الکترود مصرف می شود. مصرف شامل تصعید مواد گرافیتی ناشی از دمای قوس بالا و از دست دادن واکنش شیمیایی بین قسمت انتهایی الکتریکی و فولاد مذاب و سرباره است و مصرف قسمت انتهایی الکتریکی نیز به این بستگی دارد که آیا الکترود به فولاد مذاب وارد شده است یا خیر. کربوریزه کردن
(2) از دست دادن اکسیداسیون در سطح بیرونی الکترود. در سال های اخیر، به منظور بهبود سرعت ذوب کوره الکتریکی، اغلب از عملیات دمش اکسیژن استفاده می شود که منجر به افزایش اتلاف اکسیداسیون الکترود می شود. در شرایط عادی، از دست دادن اکسیداسیون سطح بیرونی الکترود حدود 50 درصد از کل مصرف الکترود را تشکیل می دهد.
(3) از دست دادن باقیمانده الکترودها یا مفاصل. بخش کوچکی از الکترود یا اتصال (یعنی باقیمانده) که به طور مداوم برای اتصال الکترودهای بالا و پایین استفاده می شود، مستعد سقوط و افزایش مصرف است.
(4) از دست دادن شکستگی الکترود، لایه برداری سطح و بلوک های سقوط. این سه نوع تلفات الکترود در مجموع به عنوان تلفات مکانیکی نامیده می شوند که علت شکستگی و افتادن الکترود، نقطه بحث برانگیز تصادف کیفیت است که توسط کارخانه فولاد و کارخانه تولید الکترود گرافیتی شناسایی شده است، زیرا ممکن است به دلیل مشکلات کیفیت و پردازش الکترود گرافیتی (به ویژه اتصال الکترود)، یا ممکن است در عملیات فولادسازی مشکلی ایجاد کند.
مصرف اجتناب‌ناپذیر الکترود مانند اکسیداسیون و تصعید در دمای بالا را عموماً «مصرف خالص» و به «مصرف خالص» به اضافه تلفات مکانیکی مانند شکستن و تلفات باقیمانده «مصرف ناخالص» می‌گویند. در حال حاضر، مصرف تک الکترود گرافیتی در هر تن فولاد کوره الکتریکی در چین 1.5 تا 6 کیلوگرم است. در فرآیند ذوب فولاد، الکترود به تدریج اکسید شده و به صورت مخروط مصرف می شود. اغلب مشاهده مخروطی الکترود و قرمزی بدنه الکترود در فرآیند فولادسازی یک روش بصری برای اندازه گیری مقاومت اکسیداسیون الکترود گرافیتی است.
زمان ارسال: مارس-26-2024